Albert Maertens, Aardenburg (Nederland), 26.4.1915 - Oostende, 23.5.2015

Advocaat; directeur-generaal van Het Laatste Nieuws.

Albert Maertens krijgt de drie pijlers die het doen en denken van zijn leven funderen, namelijk sociaalliberalisme, Vlaamsgezindheid en vrijzinnigheid, van huis uit mee.

Hij studeert rechten aan de pas vernederlandste Gentse universiteit en is zeer actief in verschillende studentenverenigingen. Zo is hij voorzitter van het Liberaal Vlaams Studenten Verbond (LVSV) en 't Zal Wel Gaan, medestichter van Neohumanisme, het ledenblad van het LVSV, en medeoprichter van de Vereniging van Antifascistische Studenten. In maart 1940, tijdens zijn legerdienst, huwt hij met Lea Verkein, eveneens lid van het LVSV. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is Maertens actief in het verzet, zowel op lokaal niveau als in het Onafhankelijkheidsfront. Hij richt onder meer het sluikblad De Kleine Belg op, waarbij hij nauw samenwerkt met onder anderen Henri Story en Karel Poma. Eind 1942 wordt Maertens aangehouden door de Gestapo. Bij gebrek aan bewijzen wordt hij vrijgelaten, waarna hij zijn verzetsactiviteiten moet staken.

Na de oorlog is Maertens korte tijd krijgsauditeur tot Julius Hoste jr. hem vraagt om diens rechterhand te worden bij de krant Het Laatste Nieuws. Na het overlijden van Hoste in 1954 wordt Albert Maertens tot 1985 de bezielende directeur-generaal en afgevaardigd beheerder van de Uitgeverij J. Hoste. Conform de wens van Julius Hoste jr. ontwerpt Maertens het concept en de statuten van de Stichting Het Laatste Nieuws (nu Raad Het Laatste Nieuws) die in 1955 wordt opgericht. De Stichting waakt, onafhankelijk van de eigenaar, over de ideologische lijn van de krant. Naast zijn belangrijke rol in de geschreven pers is hij eveneens voorzitter van de raad van bestuur van de BRT. Zijn invloed op het mediagebeuren in België is dan ook groot.

Maertens speelt, steeds op de achtergrond, een belangrijke rol in de liberale partij, het Liberaal Vlaams Verbond (LVV), en nog vele andere verenigingen en instellingen. Daarnaast is hij een drijvende kracht ten gunste van de Nederlandstalige cultuur in Brussel, waarbij onder meer het Brusselse Willemsfonds, de Koninklijke Vlaamse Schouwburg en de VUB op zijn blijvende inzet en steun kunnen rekenen.

Na zijn pensionering trekt Albert Maertens zich discreet terug in Oostende, in zijn appartement met zicht op zee en omringd door zijn kunstwerken. Hij overlijdt er op zaterdag 23 mei 2015, enkele weken na zijn honderdste verjaardag.