Onze website gebruikt cookies om je surfervaring te verbeteren. Om deze website optimaal te gebruiken vragen we je om akkoord te gaan met ons gebruik van cookies.
Boegbeelden
De liberale beweging telt vele gezichten. Hier vind je biografische informatie over mannen en vrouwen die het liberalisme in België vorm hebben gegeven. De namen van de boegbeelden komen naar voren in de Atlas en het Magazine.
.png)
Emile Coulonvaux
Emile Coulonvaux, Chimay, 26.2.1892- Dinant, 10.3.1966
Advocaat; gemeenteraadslid (1926-1938) en schepen (1927-1928) in Dinant, senator (1939-1946, 1949-1961); voorzitter van de Liberale Partij (1937-1940).
Coulonvaux behaalt het diploma van doctor in de rechten aan de ULB en vestigt zich als advocaat in Dinant. Hij stapt in de lokale politiek voor de Liberale Partij en wordt er gemeenteraadslid (1926-1938) en schepen (1927-1928). Coulonvaux zetelt lange tijd in de Senaat (gecoopteerd senator 1939-1946, 1954-1961 en provinciaal senator 1949-1954).
Van juni 1937 tot 1940 is Coulonvaux voorzitter van de Liberale Partij. Hij loodst de liberalen door de moelijke jaren net voor de oorlog. Tijdens de hevige maatschappelijke en politieke discussie rond de opname van de voormalige activist dokter Adriaan Martens in de Koninklijke Academie voor Geneeskunde (1938), tonen de liberalen onder leiding van Coulounvaux zich onverzettelijk en laten over dit thema zelfs de regering vallen. In die periode laat de man zich in een vrije tribune in Le Soir ook heel negatief uit over Hitler. Tijdens de Tweede Wereldoorlog houdt de Duitse bezetter hem daarom nauwlettend in het oog. Coulonvaux houdt zich in die periode opvallend stil, wat hem na de oorlog in eigen rangen kritiek oplevert maar uiteindelijk wordt hij officieel in eer hersteld in 1948.
Na de oorlog uit hij zich binnen de Liberale Partij als wallingant en publiceert hij de brochure La question Wallonne. Rapport présenté aux gauches libérales (1946).
Coulonvaux overlijdt in 1966.