Onze website gebruikt cookies om je surfervaring te verbeteren. Om deze website optimaal te gebruiken vragen we je om akkoord te gaan met ons gebruik van cookies.

Ik ga akkoord liever niet.

Boegbeelden

De liberale beweging telt vele gezichten. Hier vind je biografische informatie over mannen en vrouwen die het liberalisme in België vorm hebben gegeven. De namen van de boegbeelden komen naar voren in de Atlas en het Magazine.

Emile Flamant

° Gent
1933 - 1994

Emile Flamant, Gent, 13.6.1933 – Gent, 3.4.1994 

Licentiaat in de Sociale Wetenschappen; gemeenteraadslid in Gent (1964-1985), volksvertegenwoordiger (1971-1994); stichtend ondervoorzitter Nationaal Verbond van Jonge PVV-Mutualisten, voorzitter Oost-Vlaams Verbond van Liberale Mutualiteiten, voorzitter Nationale Bond van Liberale Mutualiteitfederaties.

Emile Flamant krijgt van thuis uit het liberaal-vrijzinnige gedachtegoed mee. In 1946 sluit hij zich aan bij de Liberale Jonge Wacht van Ledeberg waar hij zich engageert als bestuurslid en vervolgens - tot het einde van zijn studies - als voorzitter. Hij studeert aan de Rijksuniversiteit Gent, waar hij in 1955 het diploma van licentiaat in de Sociale Wetenschappen behaalt. Tijdens zijn studentenjaren is hij als politiek secretaris actief in het Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV).

Na zijn studies gaat Flamant aan de slag als journalist voor de Antwerpse liberale krant Le Matin. In 1956 treedt hij in dienst bij de Gentse liberale mutualiteit De Voorzorg. Hij maakt er naam als een specialist in sociale beleidskwesties. Wanneer algemeen secretaris Achilles Vleurinck in 1959 overlijdt, volgt Emile Flamant hem op. Hij wordt lid van de raad van bestuur van het Oost-Vlaams Verbond der Liberale Mutualiteiten en van de Nationale Bond der Liberale Mutualiteitfederaties. In 1964 richt hij samen met Herman De Croo het Nationaal Verbond van Jonge PVV-Mutualisten op, waarvan hij ondervoorzitter wordt. Daarnaast engageert hij zich onder meer in het Liberaal Vlaams Verbond (LVV) en het Willemsfonds.

Op vraag van de Gentse PVV stapt Flamant de actieve politiek in. Als vertegenwoordiger van de mutualiteit wordt hij in 1971 verkozen tot volksvertegenwoordiger. Tijdens zijn parlementaire loopbaan wordt hij tweemaal fractievoorzitter (van 1976 tot 1977 en van 1984 tot 1985) en is hij ondervoorzitter van de Kamer (van 1984 tot 1985 en van 1988 tot zijn overlijden). Zijn belangstelling gaat er vooral uit naar de sociale wetgeving met wetsontwerpen over onder meer de pensioenen, de ziekte- en invaliditeitsverzekering, arbeidsongevallen, kinderarbeid, zwangerschapsonderbreking, de rol van de ziekenfondsen en het statuut van de Orde der Geneesheren. Tot zijn overlijden is hij voorzitter van de Commissie Sociale Zaken.

Emile Flamant is ook actief in de Gentse gemeenteraad. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1964 krijgt hij de lijstduwerplaats. Dankzij zijn inzet als mutualist en zijn uitgebreid sociaal dienstbetoon wordt hij verkozen. In de gemeenteraad gaat zijn aandacht uit naar het sociale beleid (met nadruk op de huisvestingsproblematiek) en is hij een fervent verdediger van het stedelijk onderwijs. Hij behoudt zijn zetel tot 1985.

Daarnaast is Flamant ook lid van het nationale partijbureau, waar hij de belangrijkste spreekbuis is van de liberale sociale organisaties. Het is dan ook vanzelfsprekend dat hij herhaaldelijk gevraagd wordt om sociale congressen en studiedagen van de PVV voor te zitten. Hij is een overtuigd pleitbezorger van het middenveld, dat in zijn ogen een belangrijke rol speelt als brug tussen de overheid en de burger.

In 1984 wordt hij voorzitter van het Oost-Vlaams Verbond van Liberale Mutualiteiten en een jaar later volgt hij Lucien Van Maele op als voorzitter van de Nationale Bond van Liberale Mutualiteitfederaties.

Bij de omvorming van de PVV naar de VLD komt Flamant voor een moeilijke keuze te staan. Op het statutencongres van 1993 wordt immers besloten dat de uitoefening van een belangrijke bestuurs- en/of leidinggevende functie in een mutualiteit, vakbond, werkgeversorganisatie of beroepsfederatie onverenigbaar is met een nationaal politiek mandaat. Hierdoor wordt Emile Flamant verplicht te kiezen tussen het voorzitterschap van de liberale mutualiteit en zijn Kamerzetel. Hij kiest voor de mutualiteit en stelt zijn mandaat als volksvertegenwoordiger ter beschikking. Een jaar later, in 1994, overlijdt Flamant.

Colofon

Liberas Stories is een realisatie van cultuurarchief Liberas. Het werd ontwikkeld door Josworld en Webdoos naar een concept van Ruben Mantels. Aan de hand van een ‘Atlas’ en een ‘Magazine’ vertelt Liberas Stories de geschiedenis van het liberalisme en worden de collecties van Liberas gepresenteerd. Deze website werd gelanceerd in juni 2021 en is sindsdien verder uitgebouwd.

De inhoud van dit portaal is bestemd voor Liberas’ erfgoedgemeenschap, maar ook voor studenten, onderzoekers en journalisten en voor iedereen die ons erfgoed wil ontdekken. Het is geen catalogus van onze collectie: die vind je op liberas.eu.

Liberas heeft geprobeerd alle rechthebbenden op beeldmateriaal te contacteren. Personen of organisaties die zich alsnog in hun rechten voelen geschaad nemen contact op met Liberas vzw, Kramersplein 23, 9000 Gent.

Alle teksten op deze website mogen hergebruikt worden mits het overnemen van de auteurs- en bronvermelding. Alle opmerkingen met betrekking tot Liberas Stories - vragen, aanvullingen, correcties, suggesties voor nieuwe bijdragen - zijn welkom op info@liberas.eu. 

Volg ons op