Julius Hoste jr., Brussel, 7.6.1884 - Brussel, 1.2.1954

Doctor in de rechten, journalist, dagbladeigenaar; senator (1949-1954), minister (1936-1938), onderstaatssecretaris (1940-1944).

Julius Hoste jr. wordt in Brussel op 7 juni 1884 geboren als zoon van liberaal voorman en stichter van Het Laatste Nieuws, Julius Hoste sr. Hij volgt les aan de Vlaamse afdeling van het hoofdstedelijke atheneum en studeert in 1907 af aan de Université Libre de Bruxelles als doctor in de rechten. Tijdens zijn studentenjaren is hij lid van verschillende studentenverenigingen zoals Geen Taal, Geen Vrijheid.

Na een korte periode aan de balie stort hij zich als Vlaamsgezinde liberaal op de journalistiek en de politiek. Hij is redacteur bij verschillende van zijn vaders kranten, waaronder De Zweep en de Vlaamsche Gazet. Nog samen met zijn vader is hij nauw betrokken bij de oprichting van de Brusselse Liberale Volksbond in 1909 en het Liberaal Vlaams Verbond (LVV) in 1913, als reactie tegen het franskiljonisme van de Brusselse liberalen. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog ondersteunt hij alle Vlaamsgezinde acties rond de Gentse Rijksuniversiteit. 

Na het uitbreken van de vijandelijkheden trekt hij naar Nederland. Hij geeft er samen met Frans Van Cauwelaert het weekblad Vrij België uit, en zit in de redactie van De Vlaamsche Stem. Samen stichten ze ook het Vlaams Belgisch Verbond. Ze keuren het activisme af, maar bepleiten wel een Minimumprogramma: de eentaligheid in elk landsdeel, en de vernederlandsing van onderwijs, bestuur, gerecht en leger. 
In het interbellum werkt Hoste zich omhoog in de journalistieke wereld. Hij maakt van Het Laatste Nieuws een leidinggevende krant en is in 1935 en 1936 voorzitter van de Algemene Belgische Persbond. In zijn kranten verdedigt hij het Minimumprogramma en hij zetelt in het bestuur van het Algemeen Vlaams Verbond. Hij is onmiskenbaar flamingant, maar hoedt zich voor al te radicale gedachten. Hij verzet zich tegen de gedachte van een federaal België en hamert op de gelijkheid van Walen en Vlamingen. Door zijn genuanceerde ideeën vervreemdt hij van een zich radicaliserend deel van de Vlaamse Beweging. 

Aanvankelijk weigert Hoste om zich verkiesbaar te stellen op Brusselse liberale scheurlijsten, maar vanaf 1935 treedt hij definitief op het politieke voorplan. Als Rex en het VNV de verkiezingen van 1936 winnen, voert hij met andere liberale kopstukken campagne tegen het extremisme. In datzelfde jaar wordt hij als niet-parlementslid minister van Openbaar Onderwijs in de regering-Van Zeeland II. Ondertussen ondersteunt Het Laatste Nieuws de premier bij de tussentijdse verkiezingen van 1937 tegen Léon Degrelle. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vlucht Hoste samen met de Belgische regering naar Londen. Daar benoemt Pierlot hem tot onderstaatssecretaris voor Onderwijs, wordt hij lid van de Belgische Kommissie voor de Studie van de Naoorlogse Problemen en speelt hij een belangrijke rol in het ontstaan van de Unesco. Daarnaast werkt hij mee aan Radio België en geeft Onafhankelijk België uit. 

Terug in België stelt Hoste zich opnieuw aan het hoofd van Het Laatste Nieuws, nadat de krant tijdens de oorlogsjaren buiten zijn wil toch verschenen is. Daarnaast is hij actief om onder meer het Willemsfonds en het Liberaal Vlaams Verbond nieuw leven in te blazen. In 1949 wordt hij verkozen tot senator en zetelt tot aan zijn overlijden op 1 februari 1954.