Laurent Merchiers, Zottegem, 9.6.1904 – Gent, 5.2.1986

Advocaat, hoogleraar; gemeenteraadslid (1946-1982) en burgemeester (1953-1958) in Gent; provincieraadslid Oost-Vlaanderen (1936-1946), volksvertegenwoordiger (1955-1958), senator (1958-1971), minister (1958-1960), ondervoorzitter Europees Parlement (1969-1971); nationaal voorzitter van de Liberale Jonge Wachten (1938-1946).

Laurent Merchiers groeit op te Zottegem waar hij lid wordt van de Liberale Jonge Wacht. Hij studeert rechten (1928) en notariaat (1930) aan de Gentse universiteit, sluit er zich aan bij de Société Générale des Etudiants Libéraux, en schrijft bijdragen voor hun tijdschrift l’Appèl. Na zijn studies schrijft hij zich in aan de Gentse balie en wordt docent aan de Ecole des Hautes Etudes.

Als militant van de Gentse Liberale Associatie wordt hij in 1928 verantwoordelijk voor de politieke editorialen in de Gazette van Gent en in 1938 kiest het nationale congres van de Liberale Jonge Wachten hem tot voorzitter.  Van 1936 tot 1946 is hij provincieraadslid voor Oost-Vlaanderen.

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog trekt hij als stafofficier naar het front en raakt betrokken bij de gevechten aan het Kanaal Gent-Terneuzen. Na de Achttiendaagse Veldtocht wordt hij krijgsgevangen genomen maar reeds in juli 1940 vrijgelaten, waarna hij zich aansluit bij het verzet. Na de bevrijding wordt hij belast met de coördinatie van de activiteiten van de verzetsgroepen en is hij tot 1946 Provinciaal Commissaris voor de Repatriëring van de politieke gevangenen uit Duitsland.

Hij herneemt zijn professionele en academische bezigheden en wordt docent, buitengewoon (1955) en gewoon hoogleraar (1965) aan de Gentse universiteit. Op politiek vlak blijft hij intussen snel doorgroeien en vanaf 1945 is hij lid van het nationaal partijbureau. In Gent wordt hij ondervoorzitter van de Liberale Associatie en in 1952 vormt hij als nieuwe burgemeester een paars college met  Edward Anseele jr. als eerste schepen.

Na de gemeenteraadsverkiezingen van 1958 gaat de burgemeesterssjerp naar de CVP en Merchiers verhuist naar de gemeenteraad. De reden van zijn vertrek ligt op federaal niveau. Bij de vorming van de regering-Eyskens schuift de Liberale Partij Merchiers - die van 1955 tot 1958 volksvertegenwoordiger was en vanaf 1958 senator - naar voren als minister en op 6 november 1958 krijgt hij het departement Justitie toegewezen. Zijn eerste opdracht als minister van Justitie betreft het gevoelige dossier van de epuratie, waarna de toenemende spanningen in Belgisch-Kongo hem een tweede zwaar dossier bezorgen. De daaropvolgende politieke onrust kost hem zijn ministerportefeuille en op 2 september 1960 wordt hij vervangen door de Antwerpse liberaal Albert Lilar. Tot 1971 zetelt hij in de Senaat en van 1969 tot 1971 is hij eveneens ondervoorzitter van het Europees Parlement.

De Gentse politiek houdt hem het langst bezig. Hij wordt voorzitter van de PVV-Federatie Gent-Eeklo en fractievoorzitter in de Gentse gemeenteraad, waarvoor hij in 1964, 1970 en 1976 probleemloos wordt herkozen. In 1970 staat hij zijn plaats als lijsttrekker af aan Willy De Clercq en wordt als lijstduwer rechtstreeks verkozen. In 1976 staat hij als tweede op de lijst na opnieuw De Clercq maar in 1982 trekt hij zich definitief terug uit de politiek.